Het meisje dat geweldig is in het leven

De vreugde van dit 11-jarige meisje dat in de volksmond Ica wordt genoemd, laat zien hoe geweldig ze is in het leven. Geboren worden als een tweeling maakt het niet hetzelfde als haar broer of zus die groeit als een gemiddeld kind. Te vroeg geboren met een geboortegewicht van slechts 1,5 kilogram, moest Ica nabehandeling krijgen voor stuiptrekkingen die maar bleven komen. Door de beperkte omstandigheden van haar ouders is Ica nooit meer meegenomen voor verder onderzoek, maar de liefde en aandacht van ouders is nooit gestopt voor Ica.

Om Apip motiveert, Ica inspireert

“Voorheen kon Ica niet overbruggen, hurken, alleen staan ​​of lopen”

Op de leeftijd van 8,5 jaar, met de voorwaarde om te lopen met de steun van haar ouders, werd Ica ingeschreven om te studeren aan de Pelangi LombokCare Special School. De grootste motivatie om naar school te gaan kwam van Ica zelf, die zo leergierig was net als haar tweelingzus die op dat moment in de 3e klas zat. Ica ging niet alleen naar school, maar kreeg ook fysiotherapie met de diagnose cerebrale parese waaraan ze leed. Ze kon nog niet overbruggen, hurken, zelfstandig staan of lopen. Ze heeft ooit van iemand een rolstoel gekregen, maar die heeft ze nooit gebruikt omdat ze enthousiaster was over lopen, ook al kon ze alleen haar knieën gebruiken.

“Ica is het bewijs dat elke seconde die voorbijgaat de moeite waard is om te leren, niet om te jammeren.”

Gedurende bijna 2,5 jaar als LombokCare kind heeft Ica altijd deelgenomen aan activiteiten bij LombokCare. Ze begrijpt en voert de instructies van de therapeut en leraar goed uit, is in staat om met haar vrienden om te gaan en glimlacht altijd zelfverzekerd. Door deze positieve houding heeft Ica een buitengewone ontwikkeling doorgemaakt, nu kan ze zonder hulp lopen, niet alleen 1 of 2 stappen, maar zolang ze in staat is en op weg is naar het stadium van het leren beheersen van het evenwicht tijdens het lopen. Ica’s communicatie wordt steeds beter, hoewel ze wat onduidelijke articulaties heeft, probeert ze nog steeds over te brengen wat ze wil, wat buitengewone verwachtingen inhoudt. Dit is ook onlosmakelijk verbonden met de rol van ouders die zich altijd inzetten om niet alleen bij LombokCare maar ook thuis te helpen en op te leiden. Ica is het bewijs dat elke seconde die voorbijgaat de moeite waard is om te leren, niet om te jammeren.